หมายเหตุถึงพี่ชาย

อยากเขียนมาหาพี่นานมากแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าพี่ประภาสจะหน่วงอายุลงมาร้องเพลงกับผมได้รึเปล่า ...
ผมชอบเพลง "ปล่อยวาง" มากๆ ร้องเกะฯกี่ทีเพื่อนก็ว่าเหมือน playground มาร้องเองเลย ...

คำถามนะครับ (ออกจะไม่เกี่ยวกะที่เกริ่นมาเลย) ทั้งๆที่ร้องได้ร้องดี ทำไมผมยัง "ปล่อยวาง" ไม่ได้สักทีล่ะเนีย

....

ตอบคุณหมายเหตุถึงพี่ชายนะครับ

เคยไหมครับเวลายืนกลางสนามฟุตบอลแล้วลมมันแรง หนาว เลยต้องไปยืนหลบอยู่ตามมุมตึก

แต่ก็กลายเป็นว่าหนาวขึ้นไปอีกเท่าตัว เพราะเผอิญเจอทางลมเข้า!

ทำไมไม่รู้ อ่านจดหมายของคุณ ผมรู้สึกได้ว่าในทีเล่นทีล้อของคุณหมายเหตุถึงพี่ชาย มันมีอะไรลึกซึ้งอยู่ระหว่างบรรทัด

กับเรืื่องคาราโอเกะเนี่ย จะว่าไม่สันทัดก็ไม่ใช่ทีแล้ว ผมชอบพาเพื่อนน้องพี่ลุงปู่หลานไปสนุกกันบ่อยๆ ... จริงอยู่ playground กับเพลงปล่อยวาง อาจจะไม่เข้าข่ายวัยเลยรุ่นอย่างผม แต่จะเหมาว่าไม่รู้จักเลยก็ไม่ได้
ถ้าจะให้พูดตรงๆ คือ ไม่ว่าไปคาราโอเกะกี่ครั้ง ต้องมีคนร้องเพลงนี้!

ผมว่าคนแต่งเพลงนี่เค้าเข้าใจคิดนะครับ ตั้งชื่อเพลงประชดความรู้สึก เหมือนจับน้ำกับน้ำมันมาเขย่าปนกัน ทีนี้พอวางขวดน้ำลง ไม่นานก็เกิดการตกตะกอน แยกชั้นกันอีกแล้วจริงไหมครับ

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่โดนคาดโทษไว้กับเพลงๆ หนึ่ง แต่คงไม่ต้องบอกนะครับว่าเป็นเพลงอะไร ไม่งั้นเจ้าของเพลงคงได้จับผมไปเซ็นสัญญาแน่ๆ ... สนุกครับ ร้องแล้วเพื่อนเฮ หลานฮา แต่แล้ววันนึงความรู้สึกคันอยากลองมันก็เกิดขึ้น

ผมเปลี่ยนไปร้องเพลงอื่นครับ!

หลายคนคงเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น ... แปลกครับ ไม่มีเสียงตอบรับในทันที แต่แล้วเสียงปรบมือก็ค่อยๆ ดังขึ้น เพื่อนๆ ในวันนั้นแปลกใจไม่ต่างอะไรกับผม และในที่สุดผมทำให้เพื่อนได้จำผมในมุมใหม่ๆ
ไม่ได้หมายความว่าผมกะเพลงเก่าเพลงนั้นจะแยกทางกันไปเหมือนน้ำกับน้ำมันนะครับ เพียงแต่บางครั้งการวางขวดน้ำกับน้ำมันไว้เฉยๆ แล้วนั่งมองมันห่างๆ อาจจะพบว่ามันสวยไปอีกแบบก็ได้

เหมือนกับการยืนหลบลมแหล่ะครับ

บางครั้งยืนกลางสนามฟุตบอล แล้วมีแดดจัดๆ เป็นเพื่อนคุย ก็ช่วยให้เราอุ่นไปอีกแบบ!