กลอน...เก่า
โคลงขานคราขึ้น จ้ำจุด สุกใสเล็กใหญ่ต่างเม็ดไป ประดับ กายา
ดรัมเมเชี่ยน101 อาจดูคล้าย ใกล้เคียง
จงอยู่แต่บ้านแลเพียง อย่าเที่ยว แกะเกา
...................................................
ย้อนเวลากลับไปสิบกว่าปีที่แล้ว...นานเนอะ
สมัยนั้น ผมเรียนอยู่ปี 2 ธรรมศาสตร์
จำแม่นว่าช่วงนั้น จีบสาวครับ...เจ้าบทเจ้ากลอนมาเชียว
แปลงร่างเป็นสุนทรชี่ กับนามปากกา "ดอมดมชมเชย"
เอามาปัดฝุ่นดูเล่นๆวันนี้ อ่านไปยิ้มไป พลางคิดในใจว่า
...สาวเจ้าจะรู้มั้ย(วะ) ผมพูดถึงอะไร...?!!
posted by blurushey @ 2:30 PM
4 Comments:
โอย...คงไม่รู้มั้งพี่...
ก้อขนาดกลอนอีสุกอีใสนี่ ก็ยังไม่เข้าใจเลยว่า จะสื่อถึงอะไรหรอ? พี่กำลังจีบสาวที่เป็นอีสุกอีใสอยู่แล้วไม่อยากให้เค้าออกจากบ้าน? หรือยังไงหว่า? ฮ่าๆ
น้อยคนนักที่จะเป็น"อีสุกอีใส"มากกว่า1ครั้งเพราะว่าหลังจากเป็นครั้งหนึ่งแล้ว ร่างกายจะสามารถสร้างภูมิคุ้มกันขึ้มมาได้ แต่ทำไมเพื่อนผมคนนี้ถึงยังไม่มีภูมิคุ้มกัน"อีสุกอีใสที่ใจ"ซะที เป็นได้เป็นดีไม่รู้เบื่อ
แต่งเก่งมาก ..... เจ๋งครับ
ป่าวหรอกยุ้ย พี่ชี่ไม่ได้อยากให้สาวอยู่แต่ในบ้าน แต่พี่ชี่เค้าอยากเป็นอีสุกอีใสที่ขึ้นประดับกายสาวเจ้า มากกว่า
Post a Comment
<< Home