ไปไม่เป็น
กลับมาเหยียบบ้านเกิดได้ไม่ถึงสามวัน อยากกลับไปอีกละ
ไม่ได้นึกกระแดะทำตัวเป็นเด็กนอกหรืออย่างไร แต่ความเป็นไทยมันหายไปไหน(วะ)
เคยได้ยินปัญหาเหลืองแดง ลงจากเครื่องไม่ถึงสองวัน เสื้อแดงแกเล่นปิดอนุสาวรีย์ต้อนรับเลยวุ้ย โชคดีวันนั้นหนีไปช่วยงานเพื่อนแคสติ้งเด็กๆมาเล่นซิทคอมที่ท่าพระจันทร์ เลยไม่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงต้อนรับให้หงุดหงิดอารมณ์แต่อย่างใด แต่ถ้าวันนั้นเกิดทะลึ่งมาปิดแถวสนามหลวงเนี่ย ไม่แน่
จากคนที่ไม่เคยฟังข่าว ไม่ชอบฟังรายการวิทยุ แถมยังบ่นอุบให้แม่เปลี่ยนไปฟังคลื่นอื่นที่ไม่ใช่ จส.100 กะ 101 อยู่ทุกครั้งที่นั่งรถมาด้วยกัน...ณ วันนี้กลายเป็นคนติดตามข่าวสารจราจรเองแบบเสียไม่ได้ ดีเหมือนกัน ฟังไปฟังมา เลยได้ของแถมเป็นเสียงหล่อๆของท่านมาร์คที่ออกมาพูดแถลงการณ์ให้ชื่นใจอีกตะหาก
ลื่นหูอยู่ได้ไม่ทันไร กำลังจะเลี้ยวเข้าที่จอดรถของเซ็นทรัลแจ้งวัฒนะ เห็นว่าห้างใหญ่บุกมาเปิดแถวบ้าน(นอก)ก็อดไม่ได้ ต้องขอแวะมาเยี่ยมชมสักหน่อย เจอสาวใหญ่เดินผ่านหน้ารถ เฮ้ย เจ๊กำลังจะออกแน่เลย ว่าแล้วก็จอดรอซะ
โตโยต้าคันหน้าพี่แกเลยไปคันครึ่งแล้ว ยังไม่วายเปิดไฟกระพริบ เอาแล้วสิ ไม่ได้หงุดหงิดจากการปิดถนน ก็จะให้หงุดหงิดในที่จอดรถเสียให้ได้ เอาดิ เอากะมัน
คันหลังขอแจม บีบแตรใส่กรูซะงั้น เออ เวลคัมทูไทยแลนด์ กะมันหน่อย
แปลกที่เราด่าฝรั่งกันทุกวี่วัน ไปอยู่เมืองมันบ้านมันก้อใช่ว่าจะมีความสุขซะเมื่อไหร่ แต่ถ้าเป็นเรื่อง"เอาแต่ได้"เนี่ย คนตาน้ำข้าวเค้าสู้พี่ไทยเราไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
เจ๊สาวใหญ่ขับออกไปแล้ว พี่โตโยต้ารี่ถอยมาตามที่ทำนายดวงชะตาไว้ ดีที่ฟาดเคราะห์มาเจอกับกรู คนที่ไม่มีอะไรจะเสีย เอาสิ จบนอกมาจะตายคาที่จอดรถในห้างวันที่สามที่มาถึงก้อให้มันรู้กันไป
ผมจอดที่เจ๊แกนั่นล่ะ เดินลงมา เฮียโตโยต้าแกก็เดินลงมา
"ผมรอจอดอยู่"
"แต่พี่เลยไปแล้วหนิ"
"แต่ผมรอจอดอยู่"
เอากะมัน สงสัยแผ่นเสียงคงตกร่อง กระทบกระแทกสักหน่อยอาจจะเล่นได้ต่อ
โชคดี(ของผม)ที่พี่แกเดินกลับรถไปเสียก่อน
...
ยืนอมควันรอดูลาดเลาสักห้านาที หันซ้ายขวามองหายามว่าจะฝากดูรถ เห็นยามหนึ่งคนเดินผ่าน พร้อมกับที่ได้ยินเสียงลอดจากมุมตึกมาว่า
"เ-ี้ย เจาะยางแม่งเลย"
นึกในใจ พี่มันได้ที่จอดเร็วจังวะ วันนี้มะเร็งเป็นยาดีแฮะ ช่วยให้รถไม่โดนขูดก็ได้ด้วย
ที่ไหนได้ครับ กลับเป็นพี่ยามอีกคนนึง โหหหหหหหหห เล่นกันเองอย่างนี้ แล้วผมจะฝากรถไว้กับพี่ได้อย่างไร
...
ไม่รู้จะยินดีหรือยินร้ายกับตัวเองดี เมื่อได้กลับมาสู่โลกแห่งความจริงอีกครั้ง
สี่ปีนานซะที่ไหน แต่เพราะเหตุใดบ้านเราถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้!!?
2 Comments:
เอาน่ะ คิดซะว่าเจอ culture shock อีกระลอก..
แต่ยังไง สำหรับเรา เมืองไทยก็ยังดีกว่าเมกาอยู่ดี
อย่างน้อย ที่เมืองไทย เราก็ยังมีมุมหนึ่งของประเทศ ที่เรารู้สึกว่าปลอดภัย อยู่ได้อย่างสบายใจ มีคนอย่างน้อยสองคน ที่เรารู้ได้ว่า เขาไม่มีวันทรยศหักหลังเรา และไม่ใช่คนที่คบเราเพื่อผลประโยชน์
และอย่างน้อย เราก็มีคนที่สามารถพาเราไปหาหมอได้ เวลาไม่สบาย และคนคนนั้นคงไม่พูดจาไล่เราออกจากพื้นที่ของเขา ด้วยคำพูดที่ว่า "อย่ามาตายที่บ้านเขานะ"
อะไร... มีเซ็นทรัลแจ้งวัฒนะแล้วเหรอ??? โอ้ว... เจริญ... 555
Welcome to Thailand. วันก่อนไปธุระที่บางลำพู... ขากลับบ้านรถติดมากกกกกกกกกก ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง... นึกในใจว่าเออ... ตรูถึงแล้วกรุงเทพมหานคร... =P
Post a Comment
<< Home