ไปไม่เป็น

กลับมาเหยียบบ้านเกิดได้ไม่ถึงสามวัน อยากกลับไปอีกละ

ไม่ได้นึกกระแดะทำตัวเป็นเด็กนอกหรืออย่างไร แต่ความเป็นไทยมันหายไปไหน(วะ)

เคยได้ยินปัญหาเหลืองแดง ลงจากเครื่องไม่ถึงสองวัน เสื้อแดงแกเล่นปิดอนุสาวรีย์ต้อนรับเลยวุ้ย โชคดีวันนั้นหนีไปช่วยงานเพื่อนแคสติ้งเด็กๆมาเล่นซิทคอมที่ท่าพระจันทร์ เลยไม่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงต้อนรับให้หงุดหงิดอารมณ์แต่อย่างใด แต่ถ้าวันนั้นเกิดทะลึ่งมาปิดแถวสนามหลวงเนี่ย ไม่แน่

จากคนที่ไม่เคยฟังข่าว ไม่ชอบฟังรายการวิทยุ แถมยังบ่นอุบให้แม่เปลี่ยนไปฟังคลื่นอื่นที่ไม่ใช่ จส.100 กะ 101 อยู่ทุกครั้งที่นั่งรถมาด้วยกัน...ณ วันนี้กลายเป็นคนติดตามข่าวสารจราจรเองแบบเสียไม่ได้ ดีเหมือนกัน ฟังไปฟังมา เลยได้ของแถมเป็นเสียงหล่อๆของท่านมาร์คที่ออกมาพูดแถลงการณ์ให้ชื่นใจอีกตะหาก

ลื่นหูอยู่ได้ไม่ทันไร กำลังจะเลี้ยวเข้าที่จอดรถของเซ็นทรัลแจ้งวัฒนะ เห็นว่าห้างใหญ่บุกมาเปิดแถวบ้าน(นอก)ก็อดไม่ได้ ต้องขอแวะมาเยี่ยมชมสักหน่อย เจอสาวใหญ่เดินผ่านหน้ารถ เฮ้ย เจ๊กำลังจะออกแน่เลย ว่าแล้วก็จอดรอซะ

โตโยต้าคันหน้าพี่แกเลยไปคันครึ่งแล้ว ยังไม่วายเปิดไฟกระพริบ เอาแล้วสิ ไม่ได้หงุดหงิดจากการปิดถนน ก็จะให้หงุดหงิดในที่จอดรถเสียให้ได้ เอาดิ เอากะมัน

คันหลังขอแจม บีบแตรใส่กรูซะงั้น เออ เวลคัมทูไทยแลนด์ กะมันหน่อย

แปลกที่เราด่าฝรั่งกันทุกวี่วัน ไปอยู่เมืองมันบ้านมันก้อใช่ว่าจะมีความสุขซะเมื่อไหร่ แต่ถ้าเป็นเรื่อง"เอาแต่ได้"เนี่ย คนตาน้ำข้าวเค้าสู้พี่ไทยเราไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

เจ๊สาวใหญ่ขับออกไปแล้ว พี่โตโยต้ารี่ถอยมาตามที่ทำนายดวงชะตาไว้ ดีที่ฟาดเคราะห์มาเจอกับกรู คนที่ไม่มีอะไรจะเสีย เอาสิ จบนอกมาจะตายคาที่จอดรถในห้างวันที่สามที่มาถึงก้อให้มันรู้กันไป

ผมจอดที่เจ๊แกนั่นล่ะ เดินลงมา เฮียโตโยต้าแกก็เดินลงมา

"ผมรอจอดอยู่"

"แต่พี่เลยไปแล้วหนิ"

"แต่ผมรอจอดอยู่"

เอากะมัน สงสัยแผ่นเสียงคงตกร่อง กระทบกระแทกสักหน่อยอาจจะเล่นได้ต่อ

โชคดี(ของผม)ที่พี่แกเดินกลับรถไปเสียก่อน

...

ยืนอมควันรอดูลาดเลาสักห้านาที หันซ้ายขวามองหายามว่าจะฝากดูรถ เห็นยามหนึ่งคนเดินผ่าน พร้อมกับที่ได้ยินเสียงลอดจากมุมตึกมาว่า

"เ-ี้ย เจาะยางแม่งเลย"

นึกในใจ พี่มันได้ที่จอดเร็วจังวะ วันนี้มะเร็งเป็นยาดีแฮะ ช่วยให้รถไม่โดนขูดก็ได้ด้วย

ที่ไหนได้ครับ กลับเป็นพี่ยามอีกคนนึง โหหหหหหหหห เล่นกันเองอย่างนี้ แล้วผมจะฝากรถไว้กับพี่ได้อย่างไร

...

ไม่รู้จะยินดีหรือยินร้ายกับตัวเองดี เมื่อได้กลับมาสู่โลกแห่งความจริงอีกครั้ง

สี่ปีนานซะที่ไหน แต่เพราะเหตุใดบ้านเราถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้!!?